Błogosławiony Jan Paweł II w rozważaniach przed modlitwą „Anioł Pański”, w dniu 1 listopada 2002 powiedział; „Dzisiejsze święto zachęca nas, byśmy skierowali wzrok ku niebu, które jest celem naszej ziemskiej pielgrzymki. Tam oczekuje nas radosna wspólnota świętych. Tam spotkamy się z naszymi drogimi zmarłymi, za których zanosić będziemy do nieba modlitwę w jutrzejsze uroczyste wspomnienie liturgiczne”.
Tak to już jest, że Dzień Wszystkich Świętych a następnie Zaduszki to dni, w których częściej niż kiedykolwiek myślimy o tych, których nie ma już wśród nas. To także czas, w którym nostalgia i refleksja nad przemijaniem wygrywa z hałaśliwą codziennością życia. To ukłon w stronę szczególnej pamięci.
Tradycja nakazuje odwiedzanie w te dni grobów naszych bliskich, zapalenie zniczy, złożenie wieńców i kwiatów. Odwiedzając miejsca wiecznego spoczynku, zachowajmy należytą powagę, zastanówmy się nad przemijaniem, przywołajmy dobre wspomnienia. Cmentarz jest miejscem gdzie spoczywają nasi najbliżsi; dziadkowie, rodzeństwo, nasi rodzice, również najbliżsi naszych znajomych. O nich też pamiętajmy.
Święto Zmarłych to dobry moment na refleksje, także nad własnym życiem, nad przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Jest to okazja do wspomnień, do dzielenia się troskami, kłopotami i radością.
Kim była bliska nam osoba? Kim był nasz sąsiad bliższy i dalszy, kim była osoba, która tu spoczywa a którą spotkaliśmy w naszej ziemskiej podróży. Czy wystarczy kupić kwiaty, zapalić znicz i odmówić modlitwę, by oddać Jej należny hołd? Może nadeszła okazja, aby poświęcić Jej trochę więcej czasu. Dzień Zmarłych jest zachętą do zadumy, do przemyśleń o przemijającej historii, którą warto utrwalić dla potomnych. Kultywowanie pamięci zmarłych członków rodziny, to także dobra lekcja dla naszych dzieci. Aby kiedyś, nad naszym grobem, spotykały się nasze dzieci, wnuki, prawnuki, kuzyni, kuzyni kuzynów … na przyszłą rzeczy pamiątkę. Pamięć o zmarłych jest świadectwem przynależności do wspólnoty, bo chociaż dzielimy się i różni jesteśmy to tu wrócimy. Jest ona również rysem naszej obyczajowości. Pamiętajmy! Człowiek żyje wśród nas tak długo, jak długo trwa pamięć o nim.
„Za wszystkich i wszędzie: «Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci». Niech odpoczywają w pokoju z Tobą, Panie, po wieki wieków. Amen”
Jan Paweł II – Rozważanie przed modlitwą „Anioł Pański”, 1 listopada 2002)
fot. Staszek Krzysztofek
Quota exceeded for quota metric 'All requests' and limit 'All requests per day' of service 'photoslibrary.googleapis.com' for consumer 'project_number:965144024311'.
